oysa benim için apayrı anlamlarda..klasik cevap doğrudur ve çokta güzeldir onu izlemek,ama öyle 3-5 günlük tatillerde değil her daim görebilmek tarif edilemez..şanslı bi çocukluktu benimki sahil kasabasında doğmuş,yaz-kış deniz sevdasıyla yoğrulmuşum..kışları evimizde yazlarıda aslında evimize çok uzak olmayan şimdiki anlamıyla yazlık diyebileceğimiz,bizlerin KAMP yada YAKAMOZ diye adlandırdığı yegane mekanımıza giderdik..aslında konfor anlamına hiçbişi barandırmayan,kontraplaktan odalar ve yataklar şeklindeydi burası,ama gelen gidenimiz eskik olmazdı,sofralarımız dolup taşardı,yemeğimizi denizden çıkarıp hergün taze balık,dalından meyve yerdik..yalın ayak,üstü başı eski püskü(zira annem eskileri ayırır,bizim orda giymemize izin verirdi,çünkü gerçekten orda daha iyisi giyilemezdi),televizyonsuz,oyuncaksız,bakkalsız bir nevi survivor tadında ama çok eğlenceli günler geçirdik,durumu bizden daha iyi diyebileğimiz kişilerin çocukları bile bizle yemek yer,yanımızdan ayrılmazlardı..aslında denizden başka hiçbişey yoktu eğlenebilmek adına,ama çocuktuk,çoğunluktuk..meyvaları çalıp dalından yemek ve geceleri saklambaç,yakantop oynayabilmek,ağaçlarda delice sallanabilmek,kimseden habersiz tren yoluna çıkıp treni beklemek(ahh ahh annem bilse şimdi bile çok kızar,ama sadece gidip daha yakında bakıyor,yandaki bahçeden meyveleride cebimize dolduruyoruk )yüzebildiğimiz yerlerden topladığmız midyeleri pişirmek(ki genelde çiğ oluyordu)kovalarla denizanası,yengeç yakalamak,sandal kaçırıp balık tutmak,babaların rakı sofralarına arkadaş olmak,cumartesileri ailece pazara HEREKE’ye gitmek,leblebi şekeri alıp,önce köfte sonra dondurma yemek,sonra tekrar sandala atlayıp mekanımıza dönmek ve herşeye kaldığı yerden devam etmek..şimdi eski bi masal gibi hepsi maalesef belki içimdekileri tam olarak anlatmak istediğim gibi aktaramadım,anlatması kolay gibi ama bi o kadarda zor kelimelendirmek..ve bunu anlatmak değil yaşamak lazımdı..çoçukluğumu gerçekten yaşadığım için öyle şanslı sayıyorum ki kendimi..(şu zamanda çocuk olmak zor zenaat ne de olsa)her ne kadar akabinde kötü günler olsada güzel hatıralara mekan oldu..canım YAKAMOZ’um seni çok seviyorum..
Yakamoz..
oysa benim için apayrı anlamlarda..klasik cevap doğrudur ve çokta güzeldir onu izlemek,ama öyle 3-5 günlük tatillerde değil her daim görebilmek tarif edilemez..şanslı bi çocukluktu benimki sahil kasabasında doğmuş,yaz-kış deniz sevdasıyla yoğrulmuşum..kışları evimizde yazlarıda aslında evimize çok uzak olmayan şimdiki anlamıyla yazlık diyebileceğimiz,bizlerin KAMP yada YAKAMOZ diye adlandırdığı yegane mekanımıza giderdik..aslında konfor anlamına hiçbişi barandırmayan,kontraplaktan odalar ve yataklar şeklindeydi burası,ama gelen gidenimiz eskik olmazdı,sofralarımız dolup taşardı,yemeğimizi denizden çıkarıp hergün taze balık,dalından meyve yerdik..yalın ayak,üstü başı eski püskü(zira annem eskileri ayırır,bizim orda giymemize izin verirdi,çünkü gerçekten orda daha iyisi giyilemezdi),televizyonsuz,oyuncaksız,bakkalsız bir nevi survivor tadında ama çok eğlenceli günler geçirdik,durumu bizden daha iyi diyebileğimiz kişilerin çocukları bile bizle yemek yer,yanımızdan ayrılmazlardı..aslında denizden başka hiçbişey yoktu eğlenebilmek adına,ama çocuktuk,çoğunluktuk..meyvaları çalıp dalından yemek ve geceleri saklambaç,yakantop oynayabilmek,ağaçlarda delice sallanabilmek,kimseden habersiz tren yoluna çıkıp treni beklemek(ahh ahh annem bilse şimdi bile çok kızar,ama sadece gidip daha yakında bakıyor,yandaki bahçeden meyveleride cebimize dolduruyoruk )yüzebildiğimiz yerlerden topladığmız midyeleri pişirmek(ki genelde çiğ oluyordu)kovalarla denizanası,yengeç yakalamak,sandal kaçırıp balık tutmak,babaların rakı sofralarına arkadaş olmak,cumartesileri ailece pazara HEREKE’ye gitmek,leblebi şekeri alıp,önce köfte sonra dondurma yemek,sonra tekrar sandala atlayıp mekanımıza dönmek ve herşeye kaldığı yerden devam etmek..şimdi eski bi masal gibi hepsi maalesef belki içimdekileri tam olarak anlatmak istediğim gibi aktaramadım,anlatması kolay gibi ama bi o kadarda zor kelimelendirmek..ve bunu anlatmak değil yaşamak lazımdı..çoçukluğumu gerçekten yaşadığım için öyle şanslı sayıyorum ki kendimi..(şu zamanda çocuk olmak zor zenaat ne de olsa)her ne kadar akabinde kötü günler olsada güzel hatıralara mekan oldu..canım YAKAMOZ’um seni çok seviyorum..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
1 yorum 1 mutluluk :)