10 temmuz..

rüzgar balkonuma ılık ılık,usul usul gelivermekte..bense ağaç dallarının hışırtısıyla dalıp gitmekteyim kendi derinliklerime..herkesin içinde ama bi o kadar da yalnızım,lal olmuş dillerimle kala kalmışım,dizboyu yalnızlık sürümekteyim..

kimse görmek istemediğindenmi yoksa görüpte görmezden geldiğindenmi bilemiyorum,belkide biraz kendi seçimimdir bu hayatı yaşamak,ama yinede kader diye birşeye inanıyorsak,kendi kaderimizinde kimi zaman kendi elimizde olduğu biliyoruz demektir..ve bu açıdan bakınca bazen bende itiveriyorum elimin tersiyle hayatı,ve bu yüzden ıskalıyorum hep bişileri..bu durumda kendimden başka suçluyacak kimsem yok..ne acı..her halükarda yalnızım herkes içinde..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

1 yorum 1 mutluluk :)