Ben..

Ve işte buydu arta kalan küllerimin tozundan..Bir avuc hiçlik..

ve o hiçlik içinde bir yudum ben,bir yudum sen..

Ve nasır tutmus avuclarımın arasından kaybolup giderken hiçliğim Bir yudum sende yok olup giderken..

Ve ben öylece sessiz,dupduru Ellerimi seyrederken..

Sen yitmek üzereydin,ben ise bitmek..

Sen yittin.. Bir daha kimse derinliğine sevgili olamadı..

Ben bittim.. Yani öyle oldu sanırım..

Daraağacı gibi hergün kendimi o hiçlikte O avuclar arasında bulmam dışında..

Evet hep yitip ,hep biten olmustum.. Hiçlikte bitkinlik sürüyor..